De onbekende man
- Reiley Reid
- 0
- on Jan 31, 2023
Wat een weer, zeker dertig graden. Daar zit ze dan op haar kamer, zwoegend achter haar laptop om een verslag op tijd af te krijgen. De balkondeur naar de straat toe staat open, soms waait een zacht, maar warm briesje naar binnen. Ze zit op bed, de laptop voor haar op een tafeltje. Vermoeid kijkt ze naar het scherm en veegt een natte haarlok uit haar gezicht. Nogmaals leest ze de laatst getypte regels. De woorden dringen niet meer tot haar door. Ze loopt naar de wasbak, draait de kraan open en brengt met haar handen heerlijk koud water naar haar mond. Een druppel glijd uit haar mondhoek en volgt zijn weg over haar warme lichaam naar beneden. Ze voelt de druppel door haar hals glijden en onder het dunne stof van haar zomerjurkje verdwijnen. Even giechelt ze. Het druppeltje kietelt, als het tussen haar borsten door glijdt en daar oplost alsof het nooit heeft bestaan…. Met haar koele, natte handen streelt ze even haar gezicht, een hand in haar nek. Ze loopt weer naar haar bed, met een zucht gaat ze zitten. Na weer een paar regels getypt te hebben laat ze zich achterover op haar bed vallen. Even sluit ze haar ogen, om vervolgens uit haar dromen gehaald te worden door een biepende telefoon. Ze draait zich om, pakt haar telefoon. Een sms.‘Ik wil je’ verschijnt op haar schermpje. Het nummer kent ze niet, helaas. Het zal wel niet voor haar bestemd zijn.Met een zucht gaat ze weer anders liggen en sluit nogmaals haar ogen. Even nergens meer aan denken, straks wel weer verder met het verslag. Plots schrikt ze weer wakker. Nog een ontvangen sms. Vlug opent ze het bericht en verschijnt er weer een nieuwe tekst op het scherm: ‘Jammer dat je zo hoog zit’.Ze moet even nadenken over het smsje en begrijpt ineens wat er staat. Verschrikt blijft ze even liggen en gaat vervolgens snel naar het raam. Glurend naar buiten, om te zien of er iemand naar haar staat te kijken. Vreemd, maar er is niks bijzonders te zien. Ze besluit om in ieder geval het gordijn voor haar raam te sluiten, via de balkondeur kan ze dan alsnog de hele straat in de gaten houden. Een beetje gespannen ploft ze weer op bed, gelijk gaat haar telefoon weer ‘geiltje, niet zo uitdagend gaan liggen’.Ze voelt een kriebel in haar onderbuik, deze onbekende persoon kan haar nog steeds zien. En nog steeds heeft ze geen sms terug gestuurd. Nieuwsgierigheid wint het. Er volgt een reply op de laatste sms, maar al snel wordt duidelijk dat het niets uithaalt. De persoon maakt kenbaar dat het niet belangrijk is wie hij is. Het jurkje begint steeds kleffer om haar warme lichaam te zitten. Af en toe voelt ze een zweetdruppeltje over haar rug glijden. Haar laptop krijgt inmiddels geen aandacht meer. Ze ligt weer languit op het bed, de telefoon in haar hand, wachtend op een volgende sms.Het geluid maar afgezet, dat